Dokunamasamda sana... Kimsesiz sandığım bir mevsim gidiyordu gözlerimin önünden. Ellerimde sahipsiz her gecenin yorgunluğu. Taş duvarların üzerinden gölgeler büyüyor yalnızlığıma. Aklımı başımdan alan bir rüzgar gibi dokundun tenime. Yüreğime yüreğini koydun. Yüreğim oldun. Daha ilk günden ısınmıştım sana,sanki gökyüzüm sen,yağmurlarım sendin,düşmeden içimdeki yalnızlığın kumsallarına.Denizleri senin için renklendirdim ben,bulutları senin için yakaladım. Sanki en ufak bir rüzgarda savrulacak gibi değildim uykusuzluklarına. Sen gitmedin ki,gerçek ötesiydin bendeki her zamana. Tuttum ellerinden,saçlarının kokusunda büyülendim dudaklarına. Islatmalıydın beni yağmurlar gibi. Öpmeliydin içinden geldiğince. Ben o zaman sen olurdum karışmadan nefes alıp verdiğim bir şehrin monotonluğuna. Çalışma masamda yanan mumun alevinde şekillendi hayalin. Uzun uzun seyrettim. Dokunmak istedim ama beceremedim. Akşama koşan ayakların altında kızgın asfalt gibiydim günden arta kalan. Güneş haber vermezdi çekip giderken. Bir sessizliği kalırdı eve kapanan yüreklerin birde seni bana özleten hayalin. Kendi yüreğimi senin ellerine bırakırken. Zamanı hep peşime taktım.Bir başka yere gitmenin olanaksızlığını tartışıyorum kendimle. Gitmeyeceğimi biliyorum. Belki de ellerinin sıcaklığından olsa gerek. Ben her sahipsiz mevsimin kimsesiz gecesinde seninle bütünleşiyorum. Basit gelecek belki tüm anlatamadıklarım. Bir şeyi çok iyi biliyorum sen anlayacaksın günü gelecek. Bu saadet hiç ölmeyecek. Fotoğrafın karşımda duruyor. Öyle masum öyle güzel ki seni yaşamak bu kendini tanımayan cümlelerin ardında senin gözlerinde aşk gibi çoğalmak. Anlatmak çok zor. Ben anlatamıyorum yaşıyorum. Herşeye katlanmak dedikleri bu olsa gerek. Günün bütün tükenen saatlerinin peşisıra bir ekranın karşısında seni bana gülümsüyormuş gibi hissedebilmek. Öyle güzel ki saatlerce seninle hayatı paylaşabilmek. Oysa şimdi yalnızlığım yanımda,sensizliğin şarkısını dinliyorum. Seni sevmek yazılmış bana,dokunamasamda sana, SENİ ÇOK SEVİYORUM HER SABAH HÜZÜNLE KARIŞIK BİR UMUT VAR İÇİMDE Sensizliğin hüznünü, yeni bir günün seni getireceği umuduyla bastırıyorum. Her doğan gün yeni bir umut, yeni bir arayış benim için. Belki sana kavuşacağım zamana,bir gün daha yaklaşıyorum; Bu gün değilse yarın... Kimbilir belki de yalnızca kendimi kandırıyorum. Gittiğinden beri hep yalnızlık şiirlerine takılıyor gözüm. Bir başıma değilim ama sensizlikten yalnızım. Terk edip gidilmek en çok nasıl koyar insana, En iyi ben bilirim ! Gitmelerin, gidenlerin arkalarında bıraktığı çaresizlikleri, en koyu özlemleri... Senin gidişinde ateş gibi çöktü yüreğime. Hiç bir yağmur yetmedi, içimde ki hasret ateşini söndürmeye. Ve hiç bir sevgi yetmedi senin özlemini gidermeye... Ben her sabah beni sana götürecek yollarda yürüdüm. Senin sevdiğin şarkıları söyledim yalnızca. Ve gelmeyişinin her akşamında; Aslında doğduğunu hiç anlamadığım güneşle beraber battım bir kez daha... Geceleri hep uyudum; Uyudum gün boyu çektiğim hasretini, Rüyalarımda biraz olsun giderebilmek için. Her şeye iyi gelen, yaraları iyileştiren zaman hiç bu kadar acıtmamıştı yüreğimi. Binbir umutla sarıldığım sabahlar artık hiç doğmaz oldu. Benim günümde, gecemde karanlık şimdi. Ne ay uğruyor gecelerime, ne sana benzettiğim yıldızlar parlıyor. Anlayacağın elimde kaldı umutlarım... Sensizlik öyle bir yara oldu ki artık, içimde öyle bir boşluk açtın ki; Bir gün olur ya geri dönersen, kendi yaptığın boşluğa sen bile yetmeyeceksin. Orası hep boş, hep paramparça kalacak. Büsbütün cam kırıklarıyla kaplı kalbim. Ne zaman seni düşünsem ya da seni hatırlatacak en ufak bir şey görsem; O kırıklarla dolu yer batmaya başlıyor yüreğime. Artık sabahları yalnızca hüzünle uyanıyorum. Hiç bir şey beklemiyorum yeni günden, Varlığında sensizliği yaşamaktansa içimde ki boşluklarla, Boş umutlarımla.. Sensizken alışırım, ALIŞMAYA ÇALIŞIRIM YOKLUĞUNA!.....alışmaya çalışıyorum ama ........... ^^dima^^'dan slm'lar iyi akşamlar. Duygular bazen ınsana hıç bır sey anlatamaz. Yaşamak ve Hissetmek gerekır coğu zaman İçindekileri dokmek gelır bır an yapamazsın başaramazsın Bir engelki cıkar karsına neyin ne oldugunu sende anlamazsın Herşey ustune gelir sanki işte o an baslar felaketın Kanar durur acıyan yaran üflersin her acının ardından Bir türlu kabuk baglamaz bir bakarsın kanayan yaranın yerınde hiçbirşey kalmaz Acının ardından dökulen goz yaşların kurumuş durur öylesine Dikkat edersın bundan sonra yaşadıklarına çunku idmanlı olursun acıya ve kabuslara Aşkta Böyle Birşey İşte... Bir an duygularını anlayamazsın Çıkartamazsın istesen bile Aşık olmussun onsuz yapamıyorsun Ama sen bunun farkında bıle olamazsın. Bir an unutu vermıssın her gecen acının ardından Yeni bir aşka demir atarsın her dökülen göz yasının ardından Yanlızlık öyle bır acımasızkı kahpe olup geceleri yapışır yakana tıpkı bır azrail gibi!!! Koparsın hayattan bıkarcasına... Hergun aynı yuzler hep aynı ınsanlar biran gelir olmek istersin...Bıkarsın bağırırsın feryat edersin isyan edercesine Ama nafile kimse sesini duyamaz kalı verırsın oylece bos bır odada konusmak ıstersın yapamazsın korkarsın ustune coken her gecenın ardından bakırnırsın oylece etrafına Duvarlar üstüne gelir sanki kaçamazsın Hayat öyle bir acımasızkı Bir anda yakandan tutup kahpe insanlar arasına atarki seni.... Ama sen bunun farkında bile olamazsın Tıpkı eskiler gibi etrafında çember olup gülüp koşan ınsanlar gıbı Tıpkı Mecnunu bekliyen Leyla misali Gülüp koşardın geçtıgın sokaklarda O gülüşünle herkeze slm verişinle neşe saçan olurdun hep Binbir dostluklar nice ınsanlar hep arkadaslar edinirdin çoğu zaman Her gün yeni bir hayat hergün yeni bir heyecan ve bekleyiş içinde olurdun Şimdi ise karanlık bir odada usulca pencerene yaklaşıp güneşin doğuşunu beklersin Bir Leyla misali Belki bir ruya gıbı gelır sana yatarsın uyanmak için acıların ardından ama nafıle uyanı verirsin monotonluk hayatına Biran bakarsın bariz kimse yok yanında Elini uzatırsın bır zamanlar eli eline keleçe olanlara Kaçı verirler ardına bakmamakcasına Hayatı Yaşarsın Böyle Bir Ağrı Bir Sancı MiSAli......!